Robbert van Heuven, Kritiek en Reflectie

  • De noodzaak om te twijfelen

    Eindelijk zagen we een keer een authentieke Wilders. Even was het pantser weggevallen: van snoeiharde one-liners, van de onwrikbare stellingnames, van het preken van de Waarheid met hoofdletters. Onder het bleke, felle licht van de televisiecamera’s probeerde de koene redder van het hardwerkende Nederlandse volk zo snel mogelijk de lift te bereiken, terwijl de journalisten…

  • Recensie Emilia Galotti – Het Nationale Toneel

    Emilia Galotti van de Duitse schrijver Lessing was bedoeld als een romantische tragedie. Met daarin de onschuldige Emilia als tragische heldin die tegen haar zin geschaakt wordt door een gemene prins en die nog liever sterft dan dat ze haar onschuld verliest. Met een dergelijk romantisch vrouwbeeld veegt regisseuse Susanne Kennedy in haar versie van…

  • Recensie Hondsdagen – Rotheater

    Iedereen heeft wel eens zo hard gelachen of gehuild dat het pijn deed. Struikelde of verstapte zich onhandig. Wij zijn ons lichaam. En dat lichaam is kwetsbaar. Dat bleek ook tijdens de voorpremière van de voorstelling Hondsdagen van het Rotheater. Acteur Bart Slegers verstapte zich tijdens een – overigens geestig-geniaal – dansje en scheurde zijn…

  • Interview Boogaerdt/VanderSchoot

    De keuken van de repetitie oogt warm en huiselijk. De thee is net gezet, de ontbijtkoek met boter staat klaar op de houten tafel. Buiten wordt gevoetbald. De boze buitenwereld lijkt ver weg op deze maandagmiddag in september. Toch speelt die boze buitenwereld een belangrijke rol in de nieuwe voorstelling Ponyclub, geen Trojaanse vrouwen van…

  • Recensie Shakespeare’s Strandfeest – Het Zuidelijk Toneel

    Lotje heeft geen man, maar ze heeft er een verzonnen. Jef wil graag een vriendinnetje, maar weet niet hoe hij zich als een man moet gedragen. Titus kan niet liegen. Allemaal willen ze graag een normaal leven leiden, maar er is maar een klein zetje nodig om ze in onhebbelijke wezens te veranderen die elkaar…

  • Recensie Amazones – Rotheater

    Langzaam glijdt de camera over een landschap van stevige borstkassen en getrainde armen en benen. Een kleine ode aan de schoonheid van het menselijk lichaam zoals de omstreden filmmaakster Leni Riefenstahl dat graag zag: als uit marmer gebeiteld. Mooier en beter dan de werkelijkheid ook. Want, zegt Leni in de voorstelling Amazones van het Rotheater,…

  • Recensie Adem – Olivier Provily

    Ze heeft toch wel moeite met al die ellende in de wereld, zegt de ene jonge vrouw tegen de andere. En ze vindt het zo goed dat die mensen daar ondanks al die overstromingen nog kunnen zingen en dansen. Terwijl zij hier met een depressie zit. In Adem van regisseur Olivier Provily babbelen twee vrouwen…

  • Recensie Doek! – Maria Goos

    Niemand wil meer met Richard werken. Want Richard is de belichaming van de clichéacteur: hij drinkt, speelt in de kroeg voor onbegrepen kunstenaar, is narcistisch en megalomaan. Als bij de repetities van een nieuwe voorstelling de zoveelste actrice huilend het pand heeft verlaten, blijft er maar een actrice over die de vrouwenrol zou kunnen spelen:…

  • Wat de VVD in 2007 van kunst vond

    Dat de VVD de afgelopen tijd zijn liberale veren heeft afgeschud en nog meer naar rechts is opgeschoven, is geen nieuws. Een van terreinen waarop die omslag in het denken binnen de partij heeft plaatsgevonden is kunst en cultuur. Huidig cultuurwoordvoerder in de Tweede Kamer Mark Harbers maakte er tijdens het afgelopen Uitmarkt debat geen…

  • Recensie Karakter – Hummelinck Stuurman

    ‘Wat zoekt u?’, vraagt Juffrouw te George aan de jonge Katadreuffe. Hij staat voor haar advocatenkantoor de naambordjes van de advocaten te spellen. ‘Mijn toekomst’, is zijn antwoord. Hij besluit ter plekke advocaat te worden. Want Katadreuffe, de hoofdpersoon uit Bordewijks roman Karakter, is ambitieus. Al was het maar omdat de alomtegenwoordige schaduw van zijn…

Got any book recommendations?