Hilde wil gewoon een rustig leven. Zonder de onaangename verrassingen en financiële onzekerheden die haar losbollige kunstenaarsvriendjes vroeger met zich meebrachten. Maar haar huwelijk met een bankier dat haar leven veilig en georganiseerd maakte, heeft haar niet perse gelukkiger gemaakt
Hilde’s zoektocht naar levensgeluk vormt de kern van de voorstelling ‘Blauwdruk voor een nog beter leven’ van het Nationale Toneel. Dichter en schrijver Ilja Leonard Pfeiffer schudde Noël Cowards toneelstuk ‘Design for living’ op tot een frisse, eigentijdse komedie over de moeizame driehoeksverhouding tussen schilder Otto, regisseur Leo en fotografe Hilde. Hilde is de onzekerheid van het samenzijn met Otto zat en kiest daarom voor zijn meer succesvolle beste vriend Leo. Als Leo’s carrière in Hollywood flopt, legt ze het aan met Leo’s broer (en bankier) Ernst.
Het rusteloze grabbelen van Hilde naar steeds een nog beter leven en haar consequent opportunistische keuze voor de meest succesvolle man, maakt van haar een boeiend en tragisch personage. Anniek Pheifer speelt haar weergaloos goed door een diepongelukkige binnenkant door Hilda’s schijnbaar karikaturale buitenkant heen te laten schemeren. Het is jammer dat zulke diepere, donkerdere lagen niet iets meer ruimte hebben gekregen in ‘Blauwdruk…’.
Wel veel ruimte is er voor de inmiddels hoogbejaarde thematiek – of liever het vervelende cliché – van de kunstenaar die moet kiezen tussen commercieel succesvol of artistiek-principieel publieksloos zijn. In ‘Tasso’ dat het Nationaal Toneel eerder dit seizoen speelde, werd datzelfde dilemma een stuk interessanter uitgewerkt.
Sowieso hangt de voorstelling van thematisch nogal dik gezaagde planken aan elkaar. Pfeiffer heeft de neiging om met een dikke marker zijn thema’s over kunst en leven driedubbeldik te onderstrepen, terwijl het publiek die zonder lange, uitleggerige uitweidingen ook wel had opgepikt.
Zulke momenten halen het tempo uit de voorstelling, terwijl het hoogenergetische gehalte nou juist een van de fijne aspecten van deze komedie is. En komisch schrijven kan Pfeiffer. Hij heeft een scherp pennetje en zijn lekkere oneliners, acrobatische taalcapriolen en prettig ontsporende dialogen gutsen gul over het toneel.
De acteurs hebben duidelijk lol in het spelen van zoveel sappige taal en lekkere komedie-scènes. Matteo van der Grijn (Otto) en Jeroen Spitzenberger (Leo) vormen vooral in het laatste deel een spetterend komisch duo dat het keurige huis van bankier Ernst op stelten komt zetten. Dat doen ze zo onweerstaanbaar geestig dat het bijna onvoorstelbaar is dat Hilde niet meteen kiest voor een onzeker leven met deze artistiekerige mafkezen.
foto: Kurt Van der Elst
Leave a Reply