Recensie Spell m-a-n (Congo)

Mooie voorstelling over de liefde (in delen)

8 mei 2007

Een popconcert of theater? De voorstelling Spell m-a-n (Congo) die regisseuse Karina Kroft bij de Haarlemse Toneelschuur maakte, is het allebei. De voorstelling bestaat uit twee teksten van de Vlaamse schrijver Paul Pourveur. Een popconcert is daar de verbinding tussen. Zangeres/actrice Ricky Koole zingt een paar prachtige liefdesliedjes van onder andere Joni Mitchell en wordt muzikaal begeleid door de andere drie acteurs plus een pianist. De heren hebben zojuist het absurdistische verhaal verteld van een groep mannen die op zoek gaan naar de vrouw die zij allen ooit eenmaal hebben ontmoet. Met zijn tienen trekken zij, gevolgd door de wereldpers, het oerwoud van Congo in. Het verhaal is zowel een parodie op de gemiddelde avonturenfilm als een variatie op Tien Kleine Negertjes. Met veel humor en mooie taalvondsten laat Pourveur zien wat voor een waanzin de zoektocht naar liefde kan zijn. De acteurs, die de tekst eerder vertellen dan spelen, hebben daar duidelijk plezier in. Doordat ze elkaar op speelse wijze bij het verhaal betrekken, blijft de toeschouwer bij het niet altijd even makkelijke te volgen verhaal betrokken. Vooral Michiel Huisman, van huis uit filmacteur en met deze voorstelling zijn theaterdebuut makend, houdt zich prima staande in Pourveurs complexe taaluniversum en doet niet onder voor zijn meer ervaren collega´s. Hij is tevens een verdienstelijk gitarist, zoals acteur Jasper Boeke en prima bassist blijkt te zijn.
Als mooie tegenstelling op het verhaal van de mannen vertelt Koole na haar concert het ontroerende verhaal van een vrouw die door een nauwkeurig wetenschappelijk zelfonderzoek haar verloren liefde hoopt te vergeten. Koole speelt mooi naturel en met overtuiging. Omdat niet alleen de speelstijl, maar ook de toon van de tekst een ander, minder absurdistisch karakter heeft, is het tweede deel een aangename breuk met het eerste deel. De liedjes van Koole en band overbruggen die tegenstellingen.
Hoewel de delen zich dus qua vorm logisch tot elkaar verhouden, blijft aan het einde van de voorstelling toch de vraag hangen waarom Kroft nu juist deze teksten bij elkaar heeft willen brengen. Ze suggereert in haar enscenering dat de twee teksten ook inhoudelijk met elkaar verbonden zijn. Behalve de tegenstelling tussen gevonden en verloren liefde en het feit dat de vrouw in het eerste deel biologe is en Koole in het tweede deel over dna begint, ontbreekt die inhoudelijke verbinding of is die niet inzichtelijk genoeg.
Maar ook zonder duidelijke inhoudelijke verbinding blijven de verhalen van Pourveur prachtig overeind en spelen de acteurs zijn teksten met verve. En dan krijg je dus ook nog een prachtig popconcert op de koop toe.

Spell m-a-n (Congo) door Toneelschuur Producties
Tekst: Paul Pourveur
Regie: Karina Kroft
Spel: Ricky Koole, Jasper Boeke, Vincent Croiset en Michiel Huisman
Gezien: 6 mei 2007, Toneelschuur, Haarlem

Robbert van Heuven, 2007