Hoop ondanks alles

27 maart 2007

Elisio heeft de onbekende vrouw niet gered van haar zelfgekozen verdrinkingsdood, omdat hij twijfelde. Hij is illegaal en bang als dank voor zijn hulp te worden uitgezet. Hij kan alleen nog een kaarsje voor haar opsteken. Onschuld toont hoe verschillende mensen greep proberen te krijgen op het leven. En hoe zij zowel zichzelf als de ander proberen te helpen, hoe onhandig ook. En hoe dat meestal mislukt. Zoals in geval van de vluchteling die ook met geld het geluk van het blinde meisje niet kan kopen of van de filosofe van wie de theorieën niet meer willen kloppen.
Teksten van Duitse toneelschrijvers willen nog wel eens verstandelijk zijn. De tekst van Dea Loher is daarin geen uitzondering. Haar vrij klinische gebruik van taal contrasteert met de ietwat groteske personages die regisseuse Alize Zandwijk haar acteurs laat neerzetten. De licht overdreven speelstijl en de pruiken en clownschoenen maken hen tot karikaturen. Dat maakt de voorstelling wat afstandelijk. Tegelijkertijd dragen de personages door die regiekeuze wel bij aan de mengeling van tragiek en humor die de voorstelling wil oproepen. Precies zoals een clown dat doet: zijn tragische kant vergroot het komische, maar vooral ook omgekeerd.
Al is de voorstelling misschien wat afstandelijk, sommige prachtige beelden raken. Zoals een kapelletje vol kaarsjes voor zoveel zinloos geleefde levens die aan het slot het podium verlichten. Toch is Onschuld geen cynische voorstelling. Het feit dat mensen er met zijn allen het beste van blijven proberen te maken, al is dat tegen de klippen op, geeft reden tot hoop. Hoeveel onbekende vrouwen misschien ook de zee als uitweg zullen kiezen.

Onschuld door het RO en KVS
Tekst: Dea Loher
Regie: Alize Zandwijk
Met: Jacqueline Blom, Guus Dam, Sylvia Poorta, Dragan Bakema e.a.
Gezien: 24 maart 2007, Rotterdamse Schouwburg
Robbert van Heuven, 2007