Bij De Parade denk je toch al gauw aan rosé, tapas, de zweefmolen en luchtig vermaak en minder aan geëngageerd theater. Toch staan er op De Parade een aantal jonge theatermakers die het wel degelijk ergens over willen hebben.

11 juli 2007

Laura van Dolron en Eric de Vroedt, maar ook Vrienden van de Dansmuziek zijn enkele voorbeelden van jonge theatermakers die in de marge van het theater flink aan de weg timmeren, maar bij het grote publiek (nog) nauwelijks bekend zijn. Een andere overeenkomst is dat zij dit jaar allemaal op De Parade staan met een voorstelling die, zomers luchtig of niet, op een of andere manier maatschappelijk betrokken is.
Eén van die makers is Laura van Dolron. Zij noemde haar laatste drie voorstellingen ‘stand-up philosophy’, omdat ze op een luchtige manier de grote filosofische vragen theatraal te lijf wil gaan. En daar net zo gemakkelijk Pamela Anderson als Jean-Paul Sartre bij betrekt. In de voorstelling Laatste Nachtmerrie (Stand-up Philosophy III) probeert Van Dolron samen met acteurs Dion Vincken en Martijn van der Veen een uitweg te vinden uit het web van leugens die de mannen met macht uit eigen belang de wereld in slingeren. En probeert uit of het haar lukt om met diezelfde leugens weg te komen.
Ook Eric de Vroedt is een succesvolle maker in de kleine zaal die theater gebruikt om de mechanismen achter sociale fenomenen zoals terrorisme of globalisering te begrijpen. Dat levert interessante voorstellingen op die van grote maatschappelijke betrokkenheid getuigen, zonder droog en vervelend te worden. In De Sjoerd Vollebregt Show, die hij met Joeri Vos voor De Parade maakte, neemt hij het bedrijfsleven onder de loep. Op satirische wijze vertelt de voorstelling het verhaal van CEO Sjoerd die er op een dag achterkomt dat er in zijn bedrijf iets niet klopt, omdat iedereen zo verdacht hard aan het werk is.
Een ander maatschappelijk hot issue wordt aangepakt door de Amsterdamse theatergroep Vrienden van de Dansmuziek, die met Wééralarm hun tweede Paradevoorstelling maken. Daarin wordt de hype van de klimaatverandering onder de loep genomen. Wat gaan we er aan doen? Heeft dat zin? En is het erg dat de ijsbeer uitsterft? zijn enkele vragen die in hun muzikale theatervoorstelling al dan niet beantwoord zullen worden.
Genoeg engagement dus op De Parade en dan hebben we het nog niet eens gehad over de positieve en humoristische benadering van culturele verschillen door De Varkensfabriek of over de voorstelling van De Achterbank Generatie die als twintigers hard op weg zijn naar… ja, naar wat eigenlijk? En over PIPS:lab die met DieSpace een online community voor overledenen hebben opgericht.
En na al dat actueels mogen we weer aan de rosé. Want het moet wel leuk blijven, natuurlijk.

Robbert van Heuven, 2007