Robbert van Heuven, Kritiek en Reflectie

  • Recensie Fit to fly – Nationale Toneel

    Recensie Fit to fly – Nationale Toneel

    De presentatiecoach had gezegd dat hij de vluchteling misschien een stukje na zou kunnen spelen. Maar de psychiater die een toespraak houdt over de behandelingen van posttraumatische stressstoornissen ziet daarvan het nut niet meteen. “Naspelen is het je verliezen in de ander en dat bevalt me niet.” Daarna kruipt hij toch in de huid van…

  • “Humor maakt het allemaal minder zinloos” – interview Anniek Pheifer

    “Humor maakt het allemaal minder zinloos” – interview Anniek Pheifer

    Ze is de nieuwe ‘leading lady’ van het Nationale Toneel. Met een honger naar grote rollen en een voorkeur voor een stabiele werkomgeving. Anniek Pheifer over de lol van een drukke kroeg en het belang van humor. Nog een week tot de première. Samen met regisseur Antoine Uitdehaag en collega Sallie Harmsen zoekt Anniek Pheifer…

  • Recensie Ik speel geen Medea – Via Rudolphi

    Recensie Ik speel geen Medea – Via Rudolphi

    Het was niet de slechte recensie, ook niet de lauwe ontvangst bij het theater of de koude bittere koffie. Toch gaat de actrice vanavond Medea niet spelen. Waarom weet ze zelf eigenlijk ook niet. Ze heeft er gewoon meer zin in om het thuis op het bankje voor haar geveltuin langzaam avond te zien worden.…

  • Laat culturen schuren en botsen – achtergrondartikel culturele identiteit

    Laat culturen schuren en botsen – achtergrondartikel culturele identiteit

    Robbert van Heuven – man, wit, atheïst, hetero – reflecteert na het zien van De radicalisering van Sadettin K. op ons witte theaterveld en de noodzaak van een intercultureel cultuurlandschap, dat het Nederlandse publiek meer vertrouwd maakt met de diffuse Nederlandse cultuur waarin niet langer opgaat dat waar je vandaan komt je culturele identiteit afbakent.…

  • Recensie Het jaar van de kreeft – Toneelgroep Amsterdam

    Recensie Het jaar van de kreeft – Toneelgroep Amsterdam

    Pront steken ze allemaal vooruit: tientallen plastic piemeltjes van evenzovele plastic sekspoppen. Ze contrasteren nogal met het kleurige kinderfietsje en de vleugel met pianist waar ze boven zweven. ‘Het jaar van de kreeft’ van Toneelgroep Amsterdam – naar het boek van Hugo Claus – gaat over seks en lust. Maar ook weer niet: het gaat…

  • Het journaal op het toneel – voorstellingen over Europa, vluchtelingen en democratie

    Het journaal op het toneel – voorstellingen over Europa, vluchtelingen en democratie

    Vluchtelingenstromen, een uiteenvallend Europa, een angstige samenleving onder hoogspanning. De voorpagina’s van de kranten staan er vol mee. Ook in het theater lijken voorstellingen steeds vaker direct bij grote maatschappelijke ontwikkelingen aan te sluiten. Maar theater is geen journalistiek. Wat kan de kunstvorm toevoegen aan de actualiteit? Drie theatergroepen vertellen over hun benadering van de…

  • Het wordt krap in de kleine zaal – over de aanvragen bij het Fonds Podiumkunsten

    Veel meer podiumkunsteninstellingen vroegen subsidie aan bij het Fonds Podiumkunsten dan waarvoor er geld is. Het toont de krapte aan voor kleine gezelschappen: er is minder ruimte en minder geld. Dat heeft gevolgen voor inkomens en voor kwaliteit. Geen subsidie, geen salaris. Het zijn spannende en onzekere tijden voor Nederlandse theatergezelschappen. Er wordt namelijk weer…

  • Recensie Lulu – Toneelgroep Oostpool

    Recensie Lulu – Toneelgroep Oostpool

    Nelly, Mignon, Katja, Eva, Daisy. Niemand noemt Lulu ooit Lulu. Terwijl zij nu juist niets liever dan alleen haarzelf zou willen zijn. De schrijver Frank Wedekind was eind 19e eeuw het enfant terrible van het Duitse toneel. Nadat hij met zijn ‘Voorjaarsontwaken’ de burgerij de stuipen op het lijf had gejaagd door de ontluikende seksualiteit…

  • Recensie De welwillenden – Toneelhuis / Toneelgroep Amsterdam

    Recensie De welwillenden – Toneelhuis / Toneelgroep Amsterdam

    ‘De banaliteit van het kwaad’ noemde Hannah Arendt het na de Tweede Wereldoorlog. Iedereen is in staat tot de meeste verschrikkelijke daden als de juiste omstandigheden zich voor doen. Je kunt een ander of het systeem bovendien niet de schuld geven van je eigen daden, voegt officier Max Aue daar nog aan toe aan het…

  • Recensie Heimat 2 – De Nwe Tijd

    Recensie Heimat 2 – De Nwe Tijd

    De anderen dachten dat hij alleen een droevig liedje zou schrijven. Maar als Haralds laptop – zonder backup – wordt gestolen, bleek daar al een volledig requiem op te staan. Vierstemmig, voor vier koren en in negen delen. Waarvan het laatste deel gespeeld zou moeten worden op een smeltende gletsjer in Groenland. Het was een…

Got any book recommendations?