Het is warm en schemerig in de grote loods op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord. Bij binnenkomst passeert de toeschouwer een roestig en naargeestig piepend rad dat zinloos in de rondte draait. Het zijn de voorbodes van de vreemde en soms verontrustende beelden die de Vlaamse groep FC Bergman niet veel later over de toeschouwer heen stort. Wandelen op de Champs-Elysées is een voorstelling die doet denken aan de monumentale locatievoorstellingen van Dogtroep. Maar dan met grimmig Vlaams randje.
De jonge groep haalde zijn inspiratie voor hun locatievoorstelling – geselecteerd voor het Theaterfestival in september – uit Dante’s La divina commedia. Inderdaad lijkt de voorstelling in een aantal losstaande scènes een vagevuur te schetsen waar verschillende personages op uiteenlopende manieren worden gekweld. Een man wordt opengesneden om uit zijn eigen lichaam weer te voorschijn te komen. Een ander zweeft rond aan een kraan. Het liefst zou hij los komen van die ijzeren constructie, maar dat lukt niet. Telkens als een vrouw in een rode jurk hem wil kussen zweeft hij een eindje omhoog, zodat ze er niet bij kan.
Het is bewonderenswaardig hoe FC Bergman probeert schoonheid te zoeken in het helse. Er schuilt een sterke poëtische kracht in een grote groep schaduwen die in de enorme ruimte opduikt en een dreigende choreografie opvoert, of in de schilder die dode dieren blauw schildert om ze nog iets van schoonheid te geven. Ontroerend zijn vooral de zwevende man en de vrouw in de rode jurk die onophoudelijk proberen bij elkaar te komen.
Vanuit deze poëtische momenten schiet de voorstelling soms door naar het banale. Dan verschijnt een man met een snor die een raar dansje doet en niet te beroerd is daarbij een (echte) kip, konijn of muis aan te randen. Hoewel het een logische theatrale keuze is om schoonheid aan banaliteit te paren, lijken deze scènes vooral bedoeld om te choqueren.
De verwarring die de man met de snor oproept, past ook wel weer bij Wandelen… Omdat het de toeschouwer, net als de rest van de voorstelling, achterlaat met een schurend onbestemd gevoel. Wat je precies gezien hebt en wat het betekende is niet helemaal duidelijk, maar fascinerend was het wel.
FC Bergman, Wandelen op de Champs-Elysées, gezien 2 juli 2010, Festival Over het IJ, Amsterdam Noord, daar nog te zien tot en met zaterdag 10 juli.
Leave a Reply